Het plezier van haar vorige cd (Sweet Somethin Steady) galmt nog na in mijn oren, terwijl Achin in Yer Bones alweer op ons wordt afgevuurd. Er was enige commotie rond de line-up van de komende Blue Highways te Utrecht, echter geen enkel spoortje van kritiek gold Romi Mayes. Terecht, want zij staat bekend als een zeer hard werkende artiest afkomstig uit het centrale gedeelte van Canada. Net als bij haar vorige project heeft Romi wederom gebruik gemaakt van de expertise van de door de wol geverfde wolf Gurf Morlix (Zijn laatste heet: Last Exit to Happyland). Een uitgebalanceerd duo zul je na beluistering concluderen, want Achin in Yer Bones is werkelijk een schoonheid van een plaat.

Deze plaat is niet alleen 10 nummers rijk, maar bovendien tref je geen enkele zwakke broeder aan in de samenstelling. De nummers gaan over drank, sex, drugs en alles wat Romi op haar rondtrekkend circus voor de voeten komt. Qua zang is een vergelijking met Janis Joplin allerminst geplaatst, maar het zou me niet verbazen wanneer hun levensstijl de nodige parallellen vertonen. Romi is rauw, ruw en grof als het moet, maar kan even zo goed liefdevol en zacht zijn. De muziek van Achin in Yer Bones weerspiegelt dit dan ook haarfijn, en vertelt eigenlijk het verhaal van de persoon Romi Mayes. Wanneer deze ontboezemingen je nieuwsgierigheid trekken dan is een verdere verdieping in de teksten zondermeer noodzakelijk.

I won’t Cry is wellicht een ideaal voorbeeld, direct, poëtisch en doeltreffend, maar ook de andere nummers geven veel prijs over deze “gevaarlijke” vrouw. If the Lord don’t Love You is een uitstekende up-beat rocksong, terwijl de track uitstekend gedomineerd wordt door rauw en ongepolijste gitaarflarden. De gebroeders Weber op bas en gitaar zijn wat mij betreft een zeer welkome aanvulling. Schitterend samenspel van deze 2. Evenals de laatste cd van Buddy & Jullie Miller wordt werkelijk het beste uit de kast getrokken binnen dit genre. Het moet wel absurd verlopen wil deze plaat evenmin opduiken in je collectie. Authentieke Rock’n Roll, blues geïnjecteerd werk en intense balladen wisselen elkaar in een uitgebalanceerd tempo af. Als je het mij vraagt wordt 2009 een monumentaal muziekjaar.